Κυριακή 14 Αυγούστου 2011

με ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ

http://filologos10.wordpress.com/2011/08/14/%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CF%86%CE%AF%CE%BC%CF%89%CF%84%CF%81%CE%BF-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%8D%CE%BC%CE%B1-%CE%BA%CF%8D%CF%81%CE%B9/

 

Δεν υπάρχει φίμωτρο για το πνεύμα κύριοι!!!!

 
i
2 Votes
Quantcast
Νομίζετε ότι κάτι καταφέρατε; Μήπως έχετε την ψευδαίσθηση ότι κάτι θα επιτύχετε με την φίμωση που επιχειρείτε; Ενάντια σε κάθε θεμελιώδες δικαίωμα έκφρασης, ελευθερίας και αυτοδιαχείρισης; Γιατί τόσος πανικός; Η αντίστροφη μέτρηση είναι πολύ κοντά στο τέλος της; Εσείς που περηφανεύεστε ότι πρωτοστατήσατε στο Πολυτεχνείο; Εσείς που κοκορεύεστε για τους συνδικαλιστικούς σας αγώνες; Εσείς που σκίζετε τα ρούχα σας για το ένδοξο παρελθόν σας το οποίο σας έφερε στην καμπούρα μας; Εσείς;;;;; Όχι… Δεν είστε εσείς… Είναι κάτι φοβισμένα ανθρωπάρια που νομίζουν ότι ελέγχοντας τα blogs, καταπατώντας κάθε εθνική και διεθνή σύμβαση, θα ελέγξουν, τι; Το αυτονόητο; Το χαμό σας; Πάρτε το χαμπάρι πια… Δεν μας σταματάει τίποτα… Γιατί απλά δεν ελπίζουμε τίποτα, δεν φοβόμαστε τίποτα… κι είμαστε ελεύθεροι…
Αν μας προκαλέστε λίγο ακόμη θα γίνουμε διπλάσιοι κι αυτή τη φορά με ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ…
Με ονοματεπώνυμο θα σας συντρίψουμε … με ονοματεπώνυμο θα σας εκδιώξουμε… με ονοματεπώνυμα στις αποσκευές σας θα την κάνετε από δω αργά ή γρήγορα… Συνεχίστε έτσι… τα πάτε περίφημα.. μας συσπειρώνετε ακόμα περισσότερο… το μόνο που καταφέρνετε είναι να είναι ακόμα πιο κοντά ο χρόνος της τιμωρίας σας… Πνεύμα και ψυχή είναι ελεύθερα, είτε σας αρέσει είτε όχι… είναι πουλιά, μαύρα πουλιά, που στοιχειώνουν τον ύπνο σας… Χαίρομαι γιατί κάνετε τόσα λάθη στον πανικό σας που πλέον: είμαστε δυο, είμαστε τρεις.. γινόμαστε χίλιοι δεκατρείς… «…ευτυχισμένοι είναι οι ελεύθεροι και ελεύθεροι είναι οι γενναίοι…», Θουκυδίδη  «Επιτάφιος»

Παρθενώνας - Σαντορίνη






Παρθενώνας

acropoli_parthenonas4Για τον Παρθενώνα, τον Ναό της Αθηνάς, που στέκεται αγέρωχος για περισσότερα από 2.400 χρόνια, το περιοδικό δημοσιεύει αρκετές πληροφορίες, όπως ότι το κτίριο -που αρχικά έφερε ζωντανά χρώματα του κόκκινου, του πράσινου και του μπλε- παρέμενε σχεδόν ανέπαφο έως την πολιορκία του Μοροζίνι το 1687, όταν ανατινάχθηκε από βόμβα των Ενετών, καταστρέφοντας μεγάλο μέρος του.
Το άρθρο αναφέρει, επίσης, την τεράστια προσπάθεια αναστήλωσης, στην οποία έχει προχωρήσει η ελληνική κυβέρνηση, που περιλαμβάνει ακόμα και τη χρήση μαρμάρων από το λατομείο εξόρυξης του αρχαίου υλικού.
Φυσικά, δεν παραλείπει την αναφορά στα Μάρμαρα του Παρθενώνα, αυτά που αφαίρεσε ο Άγγλος Λόρδος Έλγιν από το μνημείο μεταξύ 1801 και 1803, πουλώντας τα στο Βρετανικό Μουσείο, όπου παραμένουν έως σήμερα.
Μιλάει για τον αρχιτέκτονα Μπερνάρ Τσουμί, έναν από τους σχεδιαστές του Νέου Μουσείου Ακρόπολης και της αίθουσας του Παρθενώνα, όπου βρίσκονται όλα τα γλυπτά του μνημείου, που σώζονται στην Αθήνα.
Αναφέρει μάλιστα και δήλωση, που έκανε πρόσφατα ο ίδιος, σύμφωνα την οποία ελπίδα του είναι η επανένωση των Μαρμάρων σε ένα ενιαίο μέρος, ώστε ο κόσμος να μπορεί να μάθει όλη την ιστορία.

  santorini02

«Σαν να βρισκόμουν σκαρφαλωμένος στην άκρη του κόσμου», γράφει ο συντάκτης του άρθρου για την αίσθηση, που απολάμβανε στη Σαντορίνη, όταν επισκέφτηκε το νοτιότερο νησί των Κυκλάδων κι ένα από τα εντυπωσιακότερα του κόσμου. Η μοναδική γεωγραφία και η άγρια ομορφιά του είναι ικανά στοιχεία για να ξεσηκώσουν ακόμα και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη, ενώ η θέα στον βαθύ κόλπο της, που σχηματίστηκε από την έκρηξη του ηφαιστείου πριν από περίπου 3.600 χρόνια, «σου κόβει την ανάσα», γράφει χαρακτηριστικά.
Αναφέρει ακόμη την εντύπωση που έκανε το νησί στον Βρετανό συγγραφέα Λόρενς Ντάρελ, ο οποίος πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Ελλάδα. «Δεν είναι καθόλου παράξενο που υπάρχουν ελάχιστες -αν υπάρχουν- καλές περιγραφές της Σαντορίνης: Η πραγματικότητα είναι τόσο εντυπωσιακή που η πεζογραφία και η ποίηση αναγκάζονται να υποχωρήσουν μπροστά της», γράφει στα «Ελληνικά Νησιά» του.
Το άρθρο κάνει λόγο και για την καταπληκτική κουζίνα του νησιού, μνημονεύοντας τα τοματίνια, τη φάβα, τις καρυδόπιτες, το γιαούρτι με μέλι και -κυρίως- το μοναδικό κρασί που παράγουν τα ηφαιστειογενή εδάφη του. Όσο για τις παρθένες παραλίες της Σαντορίνης, μόνο καλά λόγια έχει να πει. Δίνει, ωστόσο, δύο συμβουλές για τις μαύρες αμμουδιές, που απορροφούν τη θερμότητα του ήλιου: χοντρές πετσέτες και, φυσικά, σανδάλια.
Ο συγγραφέας του άρθρου δεν λησμονεί βέβαια τη Οία, με την τέλεια ασβεστωμένη αρχιτεκτονική της, τις βίλες των εμπόρων του 19ου αιώνα, τις γραφικές εκκλησίες με τους μπλε θόλους, τις γκαλερί και τα μικρά μαγαζιά, όπου μπορεί κανείς να βρει χειροποίητα ρούχα, ασημένια βραχιόλια και αποξηραμένα βότανα, μαζεμένα από την περιοχή.
Το άρθρο αναφέρεται και στο Ακρωτήρι, έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Μεσογείου, όπου βρίσκονται τα ερείπια του προϊστορικού οικισμού, που διατηρήθηκε -όπως και η Πομπηία- επειδή καλύφθηκε από την τέφρα της ηφαιστειακής έκρηξης. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, η απουσία ανθρώπινων σκελετών μαρτυρά ότι οι κάτοικοι έφυγαν νωρίτερα, πιθανόν λόγω κάποιων προειδοποιητικών σεισμών.
«Το πιο εντυπωσιακό ωστόσο χαρακτηριστικό της Σαντορίνης είναι η ηρεμία που αποπνέει», καταλήγει το άρθρο. Ο καθαρός αέρα και τα ήσυχα δρομάκια της Οίας, ο ήχος από τις καμπάνες των εκκλησιών, οι μαυροντυμένες ηλικιωμένες γυναίκες που κάθονται στις εξώπορτες των σπιτιών και οι κότες που κακαρίζουν στους κήπους της κουζίνας, δίνουν την αίσθηση ότι η Σαντορίνη είναι από τα λίγα μέρη στον κόσμο, όπου ο χρόνος έχει σταματήσει, ένας σπάνιος τόπος για να επισκεφτεί κανείς.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Επιμέλεια: Μπέττυ Σαβούρδου